BOA met schouderklachten

Vandaag breek ik een lans voor de BOA’s. Vooral in Coronatijden is handhaven een zware baan. Alhoewel. Het is wel onze nationale passie! Al ruim 200 jaar.

Kijk maar op uw paspoort. Wat doen de Nederlandse leeuwen? “Je maintiendrai”. Dat betekent IK ZAL HANDHAVEN. De BOA’s hebben het dus niet van een vreemde.

Vorige week stapte Karin de Echozorg-praktijk binnen. Zij bleek de BOA’s te training in omgaan met geweld. Dus rolden we gelijk de rode loper uit. Dankzij de Karins blijft Nederland een veilig land. “Wat kunnen we voor je doen” vroeg Pieter, de orthopeed van EchoZorg, terwijl ik koffie haalde.

Gevallen met Snowboarden

Karin, een sportieve vrouw van mijn leeftijd, stak van wal. “Waar zal ik beginnen? Van de winter bij het snowboarden heb ik me toch een smak op mijn linkerschouder gemaakt. Enorm. De schouderklachten werden minder, maar het blijft zeuren.

Bij mijn geweldstrainingen lukte de armklem nog aardig. Al merkte ik dat het squaten met gewichten nauwelijks nog ging. Kijk, ik ben geen watje (Pieter en ik schudden nadrukkelijk van nee), maar naar verloop van tijd, toch maar eens naar de huisarts.”

“En was het een posttraumatische capsulitis?” vroeg Pieter. Zover was Karin nog niet. De huisarts vermoedde een frozen shoulder, maar had haar doorgestuurd naar de fysiotherapeut.

Deze zorgverlener had ook andere vermoedens. Het zou wel eens een spierscheurtje kunnen zijn. “Het leek wel Tatort. Overal verdenkingen, maar wie was nu de dader van mijn schouderpijn”.

Pieter grijnsde. “Een goede vergelijking! In ons vak moet je inderdaad soms een speurneus hebben. Want alles wat lijkt op een oorzaak, hoeft het nog niet te zijn. Dus je ging terug naar de huisarts?” Daar had Karin een verwijzing orthopedie gekregen voor een consult bij Echozorg.

“O.K. we kunnen dus kiezen tussen een frozen shoulder en een spierscheurtje”, begon Pieter het lichamelijk onderzoek. Hij liet Karin allerlei armbewegingen maken en zei: “Ik geloof niet aan een Fronzen Schouder. Het lijkt er op. Maar je beweegt je arm te goed. Nu jij Rob. Op jacht naar de scheur”

Ik zette mijn echo aan

Ik zette mijn echo aan, trakteerde Karin op een extra dosis gel, en ging op jacht naar de scheur. Helaas, nergens te vinden! Vervolgens keek ik naar de Karin’s schouderkop. Zag er ook al niet uit naar een Frozen Shoulder. “Zie je echt niets?”, vroeg Pieter. Ik speurde, want ik wilde Karin niet teleurstellen.

En ja wel hoor. Ik ontdekte een slijmbeursontsteking bij het schoudergewricht. “Ah ha, dat dacht ik al”, zei Pieter lichtelijk triomfantelijk. “Net als bij Tatort, niet te snel oordelen over schouderlachten. We gaan je een echogeleid prikje met cortison geven, Karin. Rustig aan doen, en let op, binnenkort lukt de armklem weer.

Karin grijnsde. De BOA-training is gered. Oppassen dus!

Robert de Zoete
Echozorg